Trzeba mieć nie małą odwagę by żyć,
stąpać po linie czasu, zgadzając się na każdą uciekającą godzinę.
Trzeba mieć nie małą odwagę by kochać,
nie oczekując nic w zamian, po prostu być dla kogoś.
Trzeba mieć nie małą odwagę by wierzyć,
w to czego nie widać, czego nie można dotknąć ani poczuć.
Trzeba mieć nie małą odwagę by mieć nadzieję,
pomimo życia we mgle, codziennych upadłych celów i chwil na kredyt.
Trzeba mieć nie małą odwagę by marzyć,
w to co odległe i prawie nie do osiągnięcia.
Trzeba mieć nie małą odwagę by śnić,
w za krótka noc z niepewnym jutrem.
Trzeba mieć nie małą odwagę by odważyć się,
spróbować rzeczy najbardziej odległych i na pozór nierealnych.
Trzeba mieć nie małą odwagę by być
tu i teraz nie wiedząc czy nadejdzie kolejna godzina.
Trzeba mieć nie małą odwagę by zgodzić się na śmierć,
i powoli tracąc oddech odchodzić…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz